Η μύγα και ο Οάρης

Δηλαδή τι να κάνουμε να μην απαντάμε σε ότι προπαγανδιστική βλακεία σας έρχεται στο κεφάλι για να μην κατηγορηθούμε ότι ασχολούμαστε ; Να κάνουμε τους κωφούς στα απεγνωσμένα ουρλιαχτά σας για να μην κατηγορηθούμε ότι σας υπολογίζουμε;

Είστε μια μύγα, ναι μια μύγα που θα την κυνηγήσεις όταν κάτσει στην μύτη σου, όταν πάει να κάτσει στο φαγητό σου. Δεν ξέρω κανέναν φυσιολογικό άνθρωπο να βγαίνει στους δρόμους και να ψάχνει μύγες για να σκοτώσει . Μόνο όταν γίνονται ανυπόφορα εκνευριστικές μέσα στο σπίτι σου πιάνεις την μυγοσκοτώστρα, σε καμία άλλη περίπτωση. Να βγει η μύγα που κάθεται πάνω στο καρπούζι σου λοιπόν με θράσος και να πει " Με κυνηγάς άρα ασχολείσαι, άρα έχω υπόσταση και εγώ σε αυτόν τον πλανήτη". Αυτό κάνει ο οαρης δυστυχώς δύο φορές τον χρόνο και όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά την μύγα λίγο παραπάνω ,γιατί με αυτήν ο ΠΑΟΚτσής θα ασχοληθεί 90 μέρες που κρατάει η ζωή της και η ενοχλητική της συμπεριφορά το καλοκαίρι.

Το έχουμε γράψει χίλιες φορές για την κατασκευασμένη μάχη των αιωνίων από τα τοπικά μ.μ.ε της πόλης. Δύο φορές τον χρόνο θέλουν να πουλήσουν και στο 10 % της πόλης με αφορμή πάλι τον Π.Α.Ο.Κ. Και γράφω αφορμή γιατί η αιτία που τρώνε ψωμάκι είναι οι υπόλοιπες 363 μέρες που παίζουν μόνο Π.Α.Ο.Κ. Αν τα τοπικά μέσα πραγματικά το έβλεπαν " οι αιώνιοι" δεν θα πουλούσαν όλο τον χρόνο και οάρη; Γιατί δεν το κάνουν; Αν η πόλη είναι χωρισμένη στην μέση και άλλα ωραία γραφικά πάντα παραμονές των αγώνων , γιατί οι στήλες στα sites, στις εφημερίδες, ο ραδιοφωνικός χρόνος δεν είναι ο ίδιος; Σαφώς και δεν χρειάζεται ανάλυση στα παιδικά ερωτήματα. Το ίδιο κάνουν τα μέσα και στην Βαρκελώνη με την Μπάρτσα και την Εσπανιόλ, το ίδιο κάνουν στην Σεβίλλη με την ομώνυμη ομάδα και την Μπέτις.

Πολύ εύκολα τέτοιες απόψεις μπορούν να χαρακτηριστούν από τις μύγες, οπαδικές , με υπερβολική δόση υποκειμενισμού. Κείμενα ξεκάθαρα συναισθηματικά, με κριτήρια τυφλωμένα από τοπικιστική αντιπαλότητα. Το δεχόμαστε !!! Ίσως όμως τις απαντήσεις στα υπαρξιακά τους ζητήματα τις δώσουν οι τρίτοι που βρίσκονται εκτός των τειχών . Και όταν λέμε τρίτοι, όχι αυτοί που τους χρησιμοποιούν πετώντας τους ψίχουλα για να χτυπήσουν τον πραγματικό τους εχθρό και αυτοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Αλλά έναν πραγματικά ουδέτερο, κάποιον που δεν νιώθει πολύ από το άθλημα και τις οπαδικές διαστάσεις του. Να, έναν ψαρά παππούλη στην Κάλυμνο ας πούμε. Πιστεύει κανείς ότι αν του πουν απλά " αρης" θα πάει το μυαλό του πρώτα στην ομάδα και μετά στον πλανήτη;

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν σφυρίζει αύριο ξένος διαιτητής. Γιατί αποφάσισαν ότι στην Ελλάδα υπάρχει big 4. Τι να κάνουμε, όσο κώλο και να πιστεύει ότι έχει η μύγα πόσο κόσμο να χέσει 2 φορές τον χρόνο....